Dlaczego matematyka jest trudna?

Problemy w nauczaniu matematyki w szkole

• MATERIAŁ DZIELI SIĘ NA DZIAŁY – Przykład: uczniowie uczą się pobieżnie czym są ułamki – po sprawdzianie je zapominają i wracają do materiału dopiero w następnej klasie – „bo nie jest to teraz potrzebne”. Innym razem dzieci uczą się geometrii i obliczania pola powierzchni, aż do sprawdzianu – później ta wiedza nie jest potrzebna przez co najmniej kolejny rok. Niestety matematykę, w odróżnieniu od większości przedmiotów, trzeba traktować globalnie, nie można zdać, zakuć, zapomnieć jakiegoś materiału, bo później nie będzie nam potrzebny – to nie biologia, gdzie paprotniki w dziale z ssakami już nas nie obchodzą.

• ZADANIA SĄ ODERWANE OD RZECZYWISTOŚCI – do dzieci nie przemawia abstrakcja, tylko to, co mogą praktycznie wykorzystać. Zadania powinny być układane tak, żeby matematyka była namacalna, a uczniowie czuli potrzebę opanowania materiału – bo przyda im się to w życiu. Przykładowo zamiast wałkować puste zadania z geometrii, zróbmy jedno duże zadanie na temat remontowania pokoju (na końcu artykułu znajduje się skrócony opis).

• UCZYMY SCHEMATÓW – ale nie dajemy możliwości wyboru tego, co najbardziej danemu uczniowi pasuje, czy wymyślenia swojego sposobu liczenia, a przecież metod jest tyle, ile myślących głów.

• SŁABI UCZNIOWIE NIE MAJĄ MOŻLIWOŚCI NADROBIENIA ZALEGŁOŚCI – co jest po części wynikiem przeładowania materiału do opanowania. Dzieci, które radzą sobie słabiej, nie mogą zwykle liczyć na „tłumaczenie do skutku”, nauczyciel wykłada materiał w założonym czasie i to ma wystarczyć. Przecież każdy uczy się we własnym tempie i tego problemu nie unikniemy, gdy będziemy uczyć dzieci tego samego materiału z tą samą prędkością.

• tym samym LEPSI UCZNIOWIE NUDZĄ SIĘ I NIE MAJĄ MOŻLIWOŚCI POGŁĘBIANIA WIEDZY. Być może jest to jeszcze większy problem niż wcześniejszy bo takie dzieci tracą możliwość rozwoju – nie wiadomo ile z tego powodu tracimy potencjalnych „geniuszów” – a tu znowu wystarczyłoby takich zdolnych i ciekawskich wyposażyć w przysłowiową wędkę – wskazać, gdzie i jak się rozwinąć.

• ODBIERA SIĘ RADOŚĆ Z LICZENIA – uczniowie tak bardzo skupiają się na swoich ocenach, że nie mają możliwości cieszenia się z osiągania umiejętności.

• NIE MA MIEJSCA NA BŁĘDY – a przecież nauka to popełnianie błędów, za złą odpowiedź dziecka, które dopiero rozgryza problem, idzie od razu zła ocena, co zniechęca do dalszej nauki.

Co możemy zrobić jako rodzice?

Rodzic może być najlepszym nauczycielem dziecka. Przede wszystkim rozmawiajmy i dowiedzmy się co dokładnie sprawia mu problem i co go zniechęca. Przejmijmy inicjatywę i samemu wyszukujmy oraz podsuwajmy pomoce do nauki – pokazujmy wszystko na przykładach. Prościej jest zrozumieć ułamki dzieląc pizzę lub czekoladę. Mnożenie można wytłumaczyć za pomoc klocków lego lub rysowania prostokątów. O wiele chętniej dziecko zabierze się do nauki procentów, jeśli wytłumaczy mu się działanie kredytów, promocji i lokat na jego własnych oszczędnościach. No i czy mnożenie pisemne jest jedyną metodą mnożenia dużych liczb? Może dziecku łatwiej będzie z japońskimi „supełkami”.

Metody uczenia się z dziećmi poszczególnych zagadnień matematycznych znajdziecie w kolejnych wpisach. Tymczasem warto zapoznać się z Akademią Khana, jako alternatywą korepetycji dla dzieci, które nie zdążyły na lekcji zrozumieć materiału, ale także przypomnienia rodzicom, o co chodzi w tej całej matematyce.